Πώς διεξάγεται μία αγγειοπλαστική στα στεφανιαία αγγεία;
Τα πρώτα βήματα μιας αγγειοπλαστικής στα στεφανιαία αγγεία είναι τα ίδια όπως και στην στεφανιαιογραφία, για την ακρίβεια πριν από κάθε αγγειοπλαστική προηγείται μία στεφανιαιογραφία. Εφόσον στην στεφανιαιογραφία εντοπιστεί μία στένωση τότε επιλέγουμε τον κατάλληλο καθετήρα, ο οποίος είναι λιγάκι πιο μεγάλος από τον καθετήρα της στεφανιαιογραφίας και τον τοποθετούμε στο αγγείο, το οποίο έχει και το πρόβλημα.
Μέσα από αυτό τον καθετήρα προωθούμε ένα πολύ λεπτό σύρμα με το οποίο περνάμε μέσα από το σημείο της στένωσης και το τοποθετούμε στην κορυφή του αγγείου που έχει το πρόβλημα. Στη συνέχεια, έχοντας ως οδηγό αυτό το λεπτό σύρμα τοποθετούμε πάνω σε αυτό το σύρμα ένα μικρό μπαλόνι ανάλογο της διαμέτρου του αγγείου και προωθούμε το μπαλόνι στην περιοχή, όπου βρίσκεται η στένωση.
Φουσκώνοντας το μπαλόνι, πιέζουμε τα τοιχώματα της στένωσης ή αλλιώς πλάκας (η οποία αποτελείται ως επί το πλείστον από μαλακές ουσίες οι οποίες συμπιέζονται) μέσα στο τοίχωμα του αγγείου. Ήδη από αυτή τη στιγμή έχει μειωθεί σημαντικά η στένωση του αγγείου. Προκειμένου να εξαλειφθεί πλήρως αυτή η στένωση και να παραμείνει το αγγείο τελείως ανοιχτό το υποστηρίζουμε με ένα μεταλλικό σκελετό, το στεντ.
Με τον ίδιο τρόπο που προωθήσαμε το μπαλονάκι προωθούμε και το στεντ, δηλαδή το τοποθετούμε αρχικώς πάνω στο λεπτό σύρμα και το προωθούμε μέχρι το σημείο της στένωσης. Επειδή τότε είναι τοποθετημένο εξαρχής πάνω σε ένα μπαλόνακι φουσκώνοντας το συγκεκριμένο μπαλονάκι ανοίγουμε το στεντ το οποίο πρέπει να επιλεχθεί σωστά, ώστε η διάμετρος του να ισοδυναμεί με την διάμετρο του αγγείου. Η επιλογή ενός μικρότερου στεντ θα οδηγήσει στην λανθασμένη τοποθέτηση του στεντ και στη συνέχεια στην ανεξέλεγκτη μετατόπιση του σε άλλο σημείο. Από την άλλη πλευρά, η επιλογή ενός μεγαλύτερου στεντ μπορεί να οδηγήσει σε σκίσιμο του αγγείου και κατά συνέπεια αιμορραγία, όπου στη χειρότερη των περιπτώσεων θα χρειαστεί χειρουργείο.
Έτσι, η επιλογή της μεθόδου τοποθέτησης του στεντ όπως και η ίδια η επιλογή του στεντ, αποτελούν κρίσιμα σημεία της διαδικασίας, η επιτυχία των οποίων εξαρτάται εξολοκλήρου από την εμπειρία του γιατρού. Ο κ. Δημητριάδης ως ο μόνος πιστοποιημένος γιατρός από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Καρδιολογίας για βαριά καρδιολογικά περιστατικά όπως για την αγγειοπλαστική θεραπεία των χρόνιων αποφράξεων στεφανιαίων αγγείων στον ελλαδικό και κυπριακό χώρο, αλλά και ως εκπαιδευτής σε ευρωπαϊκό επίπεδο για αγγειοπλαστικές σε προχωρημένης δυσκολίας περιστατικά, διαθέτει μία τεράστια εμπειρία και κατέχει όλο το εύρος των τεχνικών για την αντιμετώπιση κάθε είδους στένωσης, αλλά και την επιτυχή επίλυση πιθανών επιπλοκών.
Υπάρχουν εναλλακτικές μέθοδοι πέρα από την αγγειοπλαστική στα στεφανιαία αγγεία;
Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε την καρδιοχειρουργική επέμβαση bypass ως εναλλακτική μέθοδο της αγγειοπλαστικής των στεφανιαίων αγγείων. Για την ακρίβεια, οι δύο αυτές θεραπείες, τόσο η αγγειοπλαστική των στεφανιαίων αγγείων όσο και η καρδιοχειρουργική επέμβαση bypass, αλληλοσυμπληρώνονται. Σύμφωνα με οδηγίες των διεθνών καρδιολογίας σε περίπτωση που ένα ή δύο από τα τρία στεφανία οικία έχω ούτε μία στένωση η αθηρωματική πλάκα το την προτεινόμενη θεραπεία είναι εκεί ο πλαστική με τοποθέτηση στεντ!!!!!
Σε περίπτωση που και τα τρία στεφανιαία αγγεία είναι προσβεβλημένα από στενώσεις, επιπλέον παράμετροι παίζουν ρόλο για την βέλτιστη επιλογή της θεραπείας. Για παράδειγμα, αν ο ασθενής είναι νέος και πάσχει ταυτόχρονα από σακχαρώδη διαβήτη, τότε η προτεινόμενη θεραπεία είναι η καρδιοχειρουργική επέμβαση. Σε άλλη περίπτωση, αν ο ασθενής είναι προχωρημένης ηλικίας και οι στενώσεις μπορούν σχετικά εύκολα να θεραπευτούν με τοποθέτηση στεντ τότε λόγω και της αυξημένης χειρουργικής επικινδυνότητας (λόγω ηλικίας και πιθανών επιπρόσθετων ασθενειών) η προτεινόμενη θεραπεία είναι η αγγειοπλαστική με τοποθέτηση στεντ.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, η σωστή λειτουργία και συνεργασία καρδιολογικής και καρδιοχειρουργικής, καθώς και η σωστή και αρμονική λειτουργία του καρδιολογικού -καρδιοχειρουργικού συμβουλίου, όπου τίθενται προς συζήτηση τέτοια περιστατικά και λαμβάνονται αποφάσεις για την καταλληλότερη θεραπεία είναι τεράστιας σημασίας.
Τι στεντ χρησιμοποιούνται σε μια αγγειοπλαστική στα στεφανιαία αγγεία;
Τα απλά μεταλλικά στεντ (BMS) είναι κατασκευασμένα από κράμα νικελίου-τιτανίου. Αυτά δεν χρησιμοποιούνται πλέον, εκτός από συγκεκριμένες εξαιρέσεις, όπου χρειάζεται stage με πολύ μεγάλη διάμετρο. Τα stage που χρησιμοποιούνται σήμερα έχουν στην δομή τους φάρμακα, τα οποία μετά την τοποθέτησή τους απελευθερώνονται στο τοίχωμα του αγγείου.
Στην ιατρική ορολογία αυτά ονομάζονται «drug eluting stent» (DES). Τα στεντ με φάρμακο της πρώτης γενιάς εμπεριείχαν sirolimus ή paclitaxel, και της δεύτερης γενιάς εμπεριέχουν everolimus ή zotarolimus. Τα φάρμακα αυτά εμποδίζουν την υπέρμετρη αντίδραση των κυττάρων του αγγείου, μια κατάσταση η οποία προκαλεί εκ νέου στένωση στο συγκεκριμένο σημείο. Στόχος λοιπόν, αυτού του φαρμάκου είναι η μείωση της συχνότητας εμφάνισης καινούργιας στένωσης στην περιοχή, όπου τοποθετήθηκε το στεντ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν από χρόνια είχε ξεκινήσει η εφαρμογή βιοαπορροφήσιμων στεντ, μια τεχνολογία πολλά υποσχόμενη, αλλά δυστυχώς η πρώτη γενιά αυτών των στεντ δεν αποδείχτηκε ιδιαίτερα αποδοτική και είχε παραπλήσιες επιδόσεις με τα απλά μεταλλικά στεντ. Περαιτέρω έρευνες με καινούργια βιοαπορροφήσιμα υλικά είναι αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη, τα αποτελέσματα των οποίων τα αναμένουμε με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.
